28 Ekim 2014

"HİÇBİRŞEY BİLMİYOR HENÜZ"...

Kitabını okuyor sadece...
Onu ileride neler bekliyor bilmiyor, çok da takılmıyor aslında...Niye takılsın ki? Yada nereden bilsin hayatın bu denli zor olacağını, bir dolu üzüntüler, ayrılıklar, kırılmışlıklar yaşayacağını ve bir çok iniş çıkışla, aynı zamanda  mutlu da olacağını, başarılı da...Hem çok sevilip hem de çok seveceğini...Nereden bilsin?
Nereden bilsin, çok zor bir çalışma hayatı olacağını, tüm hayatını işine adayacağını hatta...Nereden bilsin, bu kadar her olayda kendini tüketeceği için, hayatın da Ona büyük büyük uyarılarda bulunacağını, ölümlerden döneceğini, Nereden bilsin...???
Akıllanmayacağını da nereden bilsin? Çokça kırılgan, fazlaca duyarlı yapısını hiç değiştiremeyeceğini de, sırf bu yapısı yüzünden çokça yaralar alacağını, yaralar aldıkça ve hayal kırıklıkları yaşadıkça, daha da hassaslaşıp, tamamen kabuğuna çekileceğini, hiç bir zaman kendisini  her haliyle sevemeyeceğini, en büyük derdinin, insanların Onu sevmesi olacağını, hep bir onay bekleyeceğini...
Gittikçe daha yalnızlaşacağını, onu üzen insanlardan yıllar içinde yavaş yavaş uzaklaşacağını, sevgiyle, ilişkilerle ilgili hep sorun yaşayacağını, hiç bir sevgi dozunun Ona yetmeyeceğini,   insanları bu yüzden biraz yoracağını ve üzeceğini nereden bilsin, nereden bilecekti ki?Kendini tanımıyor henüz orada...İnsanın kendini tanıyabilmesi bir ömür demek değil mi...
Şimdi 25 sene sonra aynı fotoğrafa baktığımda;
"Bedeller ödemeden başarılar gerçekleşmiyor" diyorum... Fotoğraftaki kızın başka şansı yoktu zaten...Hiç şansı yoktu...Başarmak ve ayakta kalabilmek zorundaydı. Başardı, ayakta dimdik duruyor...Vazgeçerse kaybeder bunu çok iyi biliyor. Vazgeçmeyecek...


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder