Hiç düşünmeden atılan adımlar...Zayıf anlarımızda alınan kararlar...Seçimler... Sırf başkaları mutlu olsun diye gösterdiğimiz özveri ...Araya giren zaman ve farkındalıkla, yerini "KEŞKE" lere bırakıyor. "Keşke öyle davranmasaydım", "Keşke ona, onu çok sevdiğimi zamanında söyleseydim","Keşke yalan söylemeseydim", "Keşke yanında daha fazla zaman geçirebilseydim", "Keşke daha açık olabilseydim"...Gibi... Bu böyle uzar gider...Yaşadığımız, nefes aldığımız sürece de, böyle olmaya devam edecektir. Ne kadar " Keşkeleri sevmem" desek de, yaptığımız hatalar hep olacaktır,ulaşamadığımız ,arzu ettiğimiz şeyler hep olacaktır... Sadece hatalarımızı farkettiğimizde keşkeler başlar, bir de tatmin etmediğinde yaşamda bazı detaylar bizi... Bu farkındalığımız, gerçekten içten bir farkındalıksa, zaten o hataları yavaş yavaş yinelememeye başlarız. Çabalarız en azından. Bir umut vardır yani...Pişmanlıktır, mutlu olmamaktır aslında keşkeler...Hataları farkedip pişman olmaktır. Bunların her biri hayatın ta kendisidir. Hepimiz yaşamımıza tertemiz bir sayfayla başlarız. Umut vardır, hayallerimiz vardır, hedeflerimiz vardır...Sanki her şey düzgün gidecekmiş gibi hissederiz. Hatta eminizdir de düzgün gideceğine...Sonra yavaş yavaş, hayatın içine girdiğimizde, minik minik tokatlar yemeye başlarız. Sorunlarla tanışırız... Kendimizce çözümler buluruz. Hayata karşı o kadar acemi ve saf kalmışızdır ki, çözmeye çalışırız bir şekilde karşımıza çıkan sorunları. İşte böyle böyle hayat bize kendini tanıtır. Artıları eksileri, nasıl kararlar alırsak, nasıl sonuçlanabileceğini, burnumuz sürte sürte öğreniriz. Öğrenmek zorunda kalırız aslında...Bu yüzdendir ki yaş almış insanlar, gençlere göre daha dingin, daha farkında ve daha huzurludurlar. O testlerden defalarca geçmişlerdir çünkü. Defalarca "Keşke" demiş, hatta kimbilir aynı hataları yine ve tekrar yapmışlardır. Umut ettiklerinde de "keşke" vardır. Kimbilir belki "Bir evim olsa " demişlerdir. "Keşke iş hayatım daha iyi olsa" demişlerdir yada...Yıllar böyle geçip gitmiştir...Yine "keşke" dediklerinde bu defa artık farkındalardır. Yoksa hayat çok daha farklı uyarılarla onlara "Kendine gel" demiştir, diyecektir de...Hayat bize zamanla, elimizdekilerle de mutlu olabilmeyi öğretmiştir. Hayatımızda tabii ki "Keşke"ler olacaktır. İnsanız sonuçta...Ama önemli olan hataları farketmek...Geç de olsa, anlamaya çalışmak, nedenleri, niçinleri, nasıl o hale gelindiğini, yanlışların nelere yol açtığından çok, bugün bu an itibariyle, bu yanlışların ne kadarını kabullenip, ne kadarının nedenlerini bulabildiğimizi, geçmişle barışmadıkça, sadece "Keşke" diyerek de biryerlere gelinmediğini...Anlamamız lazım...
Geçmişimiz bugünümüzü hazırlıyor...Hayatımızdaki yanlışlar da biziz, doğrular da... Yanlışlarımız da kişinin kendine özel ve onu o yapan yanlışlar...Doğrularımız da öyle...
Öyle yada böyle hayatımız devam edecek...Zaman akıp geçecek...Her birinize güzel geçmişler hatırlatacak yaşamlar diliyorum...DB.
