GERİ GELSE DEDİĞİMİZ ANLAR,ANILAR...

 Geri gelse dediğimiz anlar...Yeniden yaşama olanağı bulsaydık da, o tadı yine hissedebilseydik tüm hücrelerimizde, yüreğimizde diyebileceğimiz...O kadar özel anlar yani...
Her birimizin ne çok güzel anları, anıları vardır geçmişe bıraktıkları.."Eğer geçmişi fazla bir özlemle anıyor ve hatta neredeyse geçmişle yaşıyorsak, ya gelecekle ilgili hiç bir hedefimiz kalmamıştır yada bugün, yarınımızı düşünemeyecek kadar mutsuzuzdur. Bulunduğu konumdan keyif almayan insanlar, geçmişte yaşadıkları en ufacık keyifli anı bile büyük bir olaymış gibi hatırlarlar. Neredeyse o anlarla yaşarlar hatta... Güzel anları hatırlamak keyiflidir arasıra ve belki de yeri geldiğinde, minicik bir detayın o güne, o ana götürmesi bizi... Bu bir şarkı olabilir. Bir film, bir mekan, bir koku belki de..."Keşke böyle olmasaydı" demediğimiz sürece, geçmişimiz güzeldir, özeldir. Yaşananlar, yaşandığı anda, bizim için doğrudur ve eminizdir doğru yaptığımıza...Taaa ki yıllar geçip, geçmişe baktığımızda, "Nasıl olmuş da böyle davranmışız"? "O zaman neden böyle düşünmüşüz"? diyebileceğimiz bir çok detayla karşılaşana kadar...
 Bazen yanlış olduğunu bile bile almışızdır bazı kararlarımızı. Daha cesaretliydik sanki, önceden.
Hayat daha kolaydı. kararlar daha kolay alınabiliyordu. Kaybedeceksek kaybederdik ne olacaktı ki? En fazla yeniden, başka bir şeye fokuslanırdık. Önümüzde uzun yıllarımız vardı. Üstelik her yanlış, bizi biraz daha düşünmeye, biraz daha olgunlaştırmaya itmiyor muydu?
 Hayatı tanıyorduk. hayatı keşfederken yanlışlar yapıyor, bir sonraki karşılaştığımız benzer olayda, aynı yanlışı yapmamaya özen gösteriyorduk.
Cesaretliydik...Cesaretli olmasak belki de bugün geldiğimiz noktalara gelemezdik hiç bir şekilde.
"Anlarımız" Bizde izler bırakan, bugün, bizi biz yapan "Anlarımız"
Çocukken, akşamları biraz daha oyun oynayalım diye uydurduğumuz beyaz yalanlarımız gibi.
Ailemizden ayrılıp, üniversiteye başladığımızda ilk kez yaşadığımız, ilk kez hissettiğimiz özlem duygusu, onları aslında ne kadar da çok sevdiğimizi farketme anları...Onların bizi meğer ne çok sevdiklerini farketmemiz yada...Ayaklarımızın üzerinde durmaya başladığımız dönemlerde de, ailemizin gururla bizden bahsedişleri...Geri gelse dediğimiz anlar....
"Geri gelse, yine aynı kararları alır, yine aynı şekilde hareket ederdim" dediğimiz özel anlarımız, özel kararlarımız...
Sevgiyi keşfettiğimiz, sevildiğimizi hissettiğimiz o güzelim anlar...
Çok sevilmişizdir değil mi ve sevgi doluyuz aslında sırılsıklam...Farkındaysak ne mutlu:))
Bugünlerde ve bu yaşlarda da neyi farkediyoruz biliyor musunuz?
"Sevgi" hiç değişmiyor...Yüzyıllar geçse de sevgi yine sevgi...Belki geçmişe göre belli edilme şekli, hissettirme biçimi deforme olabilir ama "sevgi" hep kutsal ve hep çok özel...
Geri gelse dediğimiz anların başında hep "sevgi" ile ilintili anlar var. Hep sevgi etkiliyor en çok...
En çok o, iz bırakıyor. En çok o can acıtıyor. En çok o kırıyor bizi...Asla onsuz da olamıyoruz.
Acıttığı, bizi çok çok üzdüğü anlarımızı bile güzel anımsıyoruz.
"Geri Gelse Dediğimiz Anlarımız" Yüzümüzde tebessüm bırakıyorsa geri gelsin...
"Geri Gelse Dediğimiz Anlarımız" Bize bizi, nereden nerelere geldiğimizi hatırlatıyorsa gelsin.
"Geri Gelse Dediğimiz Anlarımz" Özeleştirimiz adına bize güzel mesajlar verebiliyorsa gelsin...
Güzel anlar herkese...Sevgi dolu, özel hissettiren, güven duyduğunuz insanlarla, doya doya...:))