İstediği sadece bir 2 saati...Bir çoğunuza göre iki saat nedir ki, 24 saatte neler neler yaptığınızı düşündüğünüzde, minicik bir zaman dilimi... Önemsiz bir 2 saat... 2 saatinizi nelere harcamıyordunuz... Göz açıp kapayıncaya kadar geçen bir süreçti üstelik. Zamanın hızını ve nasıl da siz anlamadan geçip gittiğini biliyorsanız, farkındaysanız ve de...
Ne kadar önemliydi ki o 2 saat, o 2 saatte sizi göremeyince, elinden oyuncağı alınmış çocuk tavrına bürünmüştü. Şaşırtıcıydı...Küsmüştü...Onu anlamaya çalışıyordunuz. Her seferinde, yine anlayamadığınızı düşünüyor, Ona bu konuda, belki de hiç yetişemeyeceğinizi farkediyordunuz... Yetişemiyordunuz...
Siz, gece olup saatler 24.00'ü gösterdiğinde, yeni güne, yeni tarihe yalnız girmek istemiştiniz. Her sene böyle olmuyor muydu? Bu sene eğer gelenek bozulursa, büyünün de bozulacağına inandırmıştınız kendinizi. Aslında korkuyordunuz...Büyünün bozulması değil, daha fazla büyülenmemek içindi tüm bunlar...Tüm bu kaçışlarınız...Yabancıydı bu hissettikleriniz...Böyle şeyler yaşamamıştınız belki de hiç...Kurduğunuz düzeninizde ve yalnızlığınızda iyiydiniz çünkü...İyi değilseniz bile, iyi ve mutlu olduğunuza inandırmıştınız kendinizi...Kimseler dokunmasındı size...Mutlu olmaya korkar olmuştunuz. Yalnızlığınızı mutluluğunuz olarak gördüğünüz için, o kafesin içine kimseleri almak istemiyordunuz. Size zarar vereceklerdi. Duygularınız zedelenecekti. Başka türlüsünü beyniniz kabul etmiyordu. Nereden çıkmıştı şimdi tüm bunlar? Hiç sırası mıydı? "Kudüs" diyordu size...Kudüs kutsaldır...Kim bir kadını Kudüs'e benzetir?
2 saat sizi görmese, nefessiz bırakılmış gibi boğuluyordu. Bir yudum su verseniz, dünyalar Onun oluyordu...Kaçmak istedikçe içine alıyordu sizi...Kurtulmak istedikçe siz, O olmaya başlıyordunuz sanki...Bu nasıl bir şeydi? Anlatmaya kelimelerin yetmediği, yaşadıkça hayretler içerisinde bırakan insanı...Sevgi miydi bu, neydi? Aslında bir adı olmak zorunda mıydı?Adı yoktu işte...Hiç bir ezbere uymuyordu çünkü... Yoğundu, derindi...Sizin sıcaklığınıza temas ediyordu, sizden de sıcak olarak üstelik... Yanıyordu sanki, alev alev... Ona yetişebilmeniz mümkün değildi.Korkuyordunuz aslında. Sadece yakın durmayı denemeliydiniz, sabırlı olmalıydınız Onu tanırken...Tadını çıkarmalıydınız...Her anı bir olaydı çünkü. Normal olmadığı kesindi. O zekaya ve akla normal olması da beklenemezdi:) İstemişse olmalıydı, oldururdu...Ne olursa olsun...Bedeli ne olursa olsun...Mutlaka oldururdu...
Sadece bir 2 saat istemişti sizden...Çok gördünüz...Biraz anlamaya çalışmalıydınız Onu, sakin ve yakın...
