28 Ocak 2013

KÖTÜ GÜNLER YAPAYALNIZ GEÇMİŞSE EĞER...

Kötü günlerini yapayalnız geçirmiş bir insanı, herşeyin iyi ve güzel geçeceği konusunda zor ikna edersiniz.
Güveni kalmamıştır kimseye. En zor günlerinde yok olmuştur yanındakiler. Hayal kırıklıklarıyla dolu, yapayalnız geçen uzun günler, aylar hatta yıllar geçirmiştir. Neleri sorgulamamıştır ki...Karar vermiştir güvenmeyecektir artık, hatta yüreğini sonuna kadar da açmayacaktır.
Kötü günlerinde yalnız bırakılmış birine, kendinizi anlatabilmeniz de zordur. Anladığını sandığı, sevildiğine inandığı, tam da "Evet işte tamam" dediği sırada, kandırılmıştır çünkü. Yanlışlara inana inana inanmamayı deneyimlemiştir. Artık birinin kendisini sevmesine bile izin vermeyecektir. Yine yalnızlığı seçecektir. Rahat bırakılmalı, zorlanmamalıdır. İflah olmaz bir yalnızdır O...
Marilyn Monroe'nun da dediği gibi;
"Yalnızken mutsuz olmak, biriyle mutsuz olmaktan çok daha iyidir".
Uğraşmayınız...Anlayamazsınız...Tercih etmektir, kabullenmektir. Hayatta hiç bir şeyin dört dörtlük olmadığının farkındalığıyla, olgunluğuyla, yüceliğiyle hatta...
Kötü günlerini yapayalnız geçirmiş biri, güçlenerek çıkmıştır o günlerden...Artık zarar görmez, üzülmez, kırılmaz yarı yolda bırakıldığında...Zaten inanmıyordur çünkü... Ve bilir ki, insanlar istediği şeyi elde ettikleri anda, artık onu istememeye başlar.