Babamsız..Maalesef, herkesin babalarıyla vakit geçireceği, özlem gidereceği, sevgilerini bir takım hediyelerle göstermeye çabalayacağı bir babalar günü daha...
Babalarınız eğer hayatta ise lütfen görebileceğiniz kadar çok görün onları. Bol bol vakit geçirin.
Yıllar göz açıp kapayıncaya kadar geçiyor. Bir bakıyorsunuz, o idolüm dediğiniz, hiç bir yerlere koyamadığınız babanız, gözünüzün önünde eriyip yok oluyor. Görmek istemiyorsunuz o tabloyu ama nafile...Hayat bunu da gösterebiliyor size. Çok zor...İnanınp çok çok zor....
Ben babamı... O, haftanın 7 günü kravatını bir an bile çıkarmayan, hep ve herkese karşı saygılı, yüzlerce çocuğa okuma yazma öğretmiş, mandolin kursları vermiş, her ne olursa olsun koşulu, yine 3 çocuğunu, dimdik ayakta, aslanlar gibi büyütüp, okutabilmiş, yerine göre maaşı yetmemiş, taksicilik bile yapmış ama o öğretmen kimliğinden hiç ödün vermemiş melek gibi bir adam olarak anacağım her zaman...
Babam gibi bir adamın kızı olmaktan da hep gurur duyacağım ve böylesi yoğunlaştığım günlerde de sizlerle paylaşacağım duygularımı...
Baba olan herkesin babalar gününü kutluyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder